Great ocean road + Grampians

Hallo lieve mensen.
Ten eerste sorry voor iedereen die blij was met het bericht van afgelopen vrijdag dat ik onderweg naar huis was. Dit is niet zo, flauwe maar goed gelukte 1 april grap(toch Geja?)
Voorlopig ga ik niet naar huis, wil heel Australië nog zien en tussendoor nog naar nieuw zeeland en zuid-oost Azië bezoeken. Kortom het liedje "we gaan nog niet naar huis, nog lange niet, nog lange niet" past er wel een beetje bij.

Goed mijn week:

Zondag ochtend werden we om kwart over 5 wakker gemaakt door de bemanning. Veel te vroeg voor mij. Om 6 uur stonden we al weer buiten met de auto en klaar voor het volgende avontuur 'the great ocean road'. Via Facebook hadden wij een oproepje geplaatst of er iemand met ons mee wou gaan en daar had een jongen, Joost, op gereageerd. Dus eerst door de stad heen rijden om hem op te halen. Ik was blij dat het zondag en Pasen was want het was rustig op de weg, in de stad rijden is niet echt mijn ding. Na dat we zijn spullen in de auto hadden geladen zijn we op weg naar de great ocean road gegaan. De great ocean road is een weg tussen Melbourne en adelaide die langs de kust gaat. Heel mooi, maar niets vergeleken met Tasmanië, ik persoonlijk vind Tasmanië veel mooier. Daarna zijn we doorgereden naar de 12 apostels. Dit zijn een stuk of 8 of minder rots blokken in het water. Dat zag er wel super gaaf uit. Ik geloof dat het er ooit wel 12 of 11 waren, maar dat sommige helaas niet bleven staan. Daarna zijn we naar een camping gegaan, Joost sliep in de auto en Nikki en ik in de tent. De kampeerplaats was dit keer drukker dan anders, maar echt sociaal waren de mensen niet.

De volgende ochtend, maandag ochtend zijn we richting de grampians gegaan. De grampians is een nationaal natuur park, waar we rond 2 uur aankwamen. Daar zijn we richting 3 look out points gegaan waar je fantastisch uitzicht over het natuur park had. Omdat het alweer later was zijn we naar een camping gegaan, helaas was die camping gesloten omdat er een tijd geleden een grote bosbrand was en het veel van de natuur heeft opgeëist. Wel is het tijdens de wandelingen die wij doen nog zichtbaar, ondanks dat de brand meer dan 2 jaar geleden was. De bomen zijn nog zwart van de buitenkant, sommige zijn dood en liggen op de grond. Bij een andere camping aangekomen was het weer druk, dit had ook te maken omdat het Pasen was. Helaas weer dixi als toilet en geen warme douche.

Dinsdag ochtend zijn we naar de pinachle walk gegaan. De vrouw bij het informatie centrum had gezegd dat het 1 uur omhoog lopen was en 1 uur weer naar beneden.
Daar aangekomen zagen we al dat op het bordje stond dat de walk middle tot hard was. Kortom voor een ongetraind iemand als ik zou het nog een zware wandeling zijn. Met goede moet en wat water in m'n rugzak zijn we naar boven gewandeld. Al snel kwamen we er achter waarom het geen gemakkelijke wandeling zou worden. Normale traptreden waren er niet, je moest over stenen heen lopen en dat 2.1 km omhoog. Ruim 2 uur laten en veel gevloek had ik dan eindelijk de top behaald. Wat een geweldig uitzicht, dubbel en dwars de wandeling waard. De terug weg zou wat makkelijker zijn zou je denken, niets is minder waar. Sommige stenen waren namelijk zo glad, dat ik af en toe ging zitten om naar beneden te gaan. Echter hebben we dit wel binnen het uur gedaan. Daarna zijn we naar een betaalde camping gegaan, dit omdat ik echt een warme douche nodig had en graag mijn kleding wou wassen. Na dat we ons tentje hadden opgezet zagen we allemaal Kangaroos op het veld naast ons, dat verklaarde alle drolletjes die op de grond lagen. Er waren wel 30 Kangaroos die ook op de camping verbleven, echter wel wilde Kangaroos. Wat een mooi dier vind ik het.

Woensdag ochtend werd ik wakker door allerlei vogels die aan het zingen waren. Nog een keer een warme douche genomen en toen zijn we richting de muurschildering gegaan. Deze muurschildering zou zich in een grot bevinden en er is niet bekend hoe oud of dat het is. Wel dat het nog van de aboriginals is, best bijzonder. Daarna zijn we weet terug naar de kust gereden. Halverwege zijn we even gestopt om wat te eten. Toen we alles weer aan het opruimen waren gooide Joost de achterbak dicht terwijl Nikki de sleutel in de achterbak had gelegd. Wij konden de auto niet meer in. Gelukkig hebben we een soort van ANWB lidmaatschap hier. Die heb ik gebeld en een uur later stond een man onze auto open te breken. Onze weg werd weer vervolgd en we zijn richting een camping gegaan.

Donderdag ochtend hebben we het vervolg van de great ocean road gereden, dit was echter nog maar een klein stukje. Daarna hebben we de rest van de rit ook langs de kust vervolgd. We zijn nog gestopt bij cape Nelson en cape bridgewater. Waar het water mooi blauw is en bij cape Nelson was een vuurtoren. Het zat ons mee want het was lekker zonnig, iets wat het niet altijd is helaas. Maar we gaan richting het westen en daar is het momenteel 30 graden, dus we gaan de goede kant op. Toen we bij cape Nelson waren gaf m'n mobiel aan dat het 1 uur was terwijl mijn horloge half 2 aangaf. Blijkbaar stonden we op de tijdgrens want toen ik weer wat meters terug liep sprong mijn telefoon weer op half 2. Het tijdsverschil met Nederland is nu nog maar 8,5 uur omdat bij jullie de klop naar voren is gegaan afgelopen weekend, hier niet. Tijd, toch iets geks. Uiteindelijk gingen we richting mount gambier om te overnachten. De gratis camping die de app aangaf was nergens te bekenen, dus zijn we weer een nachtje naar een betaalde camping gegaan.

Vrijdag ochtend zijn we eerst naar de blue lake gegaan in mount gambier. Blijkbaar is deze lake tussen november en april blauw en daarna word de lake weer grijs. Bijzonder is wel dat het ooit een vulkaan was. Daarna hebben we onze weg weer vervolgd langs de kust richting adelaide. Op verschillende plekken gestopt op even de benen te strekken en van het uitzicht te genieten. Tegen 6 uur zijn we naar een day use area gegaan. Omdat het Joost zijn laatste avond was hebben we lekker gebarbecued. Joost en ik aan een biertje (cider voor mij) en Nikki wou het laatste stukje naar de gratis camping wel rijden. Op de camping aangekomen hebben we meteen de tent opgezet voordat het donker werd. Daarna de auto opgeruimd zodat Joost daarin kon slapen. Al snel kwam de buurman naar buiten en schreeuwde iets van 'stop fucking slamming the door'. Goed, ik lachte want ik dacht doe man maakt een grap. Al snel kwam zijn vrouw naar buiten om mij te vertellen dat het geen grapje was. Ik heb nooit doorgehad dat wij met de deuren aan het slaan waren en dat dat hinderlijk is om kwart over 7 in de avond. Nadat we alles hadden geïnstalleerd, zijn we gaan kaarten. Voor het eerst had ik het in de avond niet koud en was het dan ook heerlijk 26 graden om 8 uur s'avonds, genieten. Paar kaartspelletjes en drankjes verder (meeste gewonnen uiteraard) werd het tijd voor bed. Nikki en ik lagen in de tent nog even te praten over wat we gaan doen in adelaide en andere dingen. De buurman heeft zijn dag niet want ineens hoorde ik ' I been fucking patience, shut the fuck off'. Wat een taalgebruik voor een man boven de 60. Het was rond 10 uur in de avond, dus zijn we maar gaan slapen.

Zaterdag ochtend na het ontbijt en alle spullen opgeruimd te hebben zijn we vertrokken naar een wildlife park. Afscheid nemen van de buurman was niet lastig, hij had gelukkig verder niets te zeuren. Van te voren hadden we op internet opgezocht waar je een koala vast kan houden en wat het kost. Bij sommige dierentuinen kost het ruim 80 dollar, iets wat ik er niet voor over heb. Maar bij dit wildlife park was het gelukkig niet zo duur, daarnaast hadden ze ook veel andere dieren. Loslopende Kangaroos die je weer eten kon geven, en vele andere Australische dieren. Wat ook leuk was dat ze emoes en struisvogels naast elkaar hadden staan waardoor je het verschil tussen beide beesten kon zien. In de ochtend hebben we ons daar heerlijk vermaakt en hebben we een koala vast gehouden. Wat een schattig beestje is dat. Na het wildlife park zijn we naar adelaide gereden. Daar hebben we Joost afgezet. Daarna zijn Nikki en ik naar het strand van adelaide gegaan (glenelg beach). Daar hebben we ons een paar uurtjes vermaakt en lekker sushi gegeten voordat we Harro op gingen halen van het vliegveld. Harro gaat mogelijk met ons mee tot aan Perth. Ik heb hem afgelopen zomer leren kennen in Frankrijk toen we beide voor Eurocamp werkte. In Sydney verveelde hij zich, dus vroeg ik hem of hij anders graag met ons mee wilde. Nadat we hem hadden opgehaald zijn we richting de camping gegaan. Dit keer een camping buiten de stad maar lekker aan het strand. Zodat we zondag lekker een stranddagje kunnen hebben.

Zondag zou ons stranddagje zijn. Geen tent opruimen en weer opzetten in de avond, nee we blijven lekker voor nog een nachtje. In de ochtend hebben Harro en ik boodschappen gedaan. Daarna bikini aan en naar het strand gegaan. Echter viel ons dat tegen, je mag helemaal niet op dit strand komen omdat er mijnen liggen. Nou daar ging het geweldige plan. Dus naast de auto op onze joga matjes zijn we maar gaan liggen. En zodoende hebben we zondag alsnog weinig uitgevoerd. We hebben onze sollar douche uitgeprobeerd, die alsnog redelijk koud is. En in de avond hebben zitten kaarten met 2 andere Duitse meiden. Geen verkeerde dag zo.

Kortom ik geniet hier zo erg! De foto's zijn mooie herinneringen, maar zijn lang niet zo mooi als in het echt.

Liefs Ilse