Met Ruud, spaceship en de sneeuw.
Door: Ilse Groot
Blijf op de hoogte en volg ilse
15 Augustus 2016 | Australië, Sydney
Maandag ochtend zijn we allebei gaan douche, na het ontbijten hebben we onze spullen weer gepakt en zijn we met de uber naar het bedrijf gegaan waar we een auto hebben gehuurd. De komende 12 dagen zullen we kamperen in de auto, gelukkig kunnen we in de auto slapen en hoeven we geen tentje elke avond op te zetten. Wel hadden we nog wat spulletjes nodig dus zijn we naar een shopping mall gegaan. Dit was de grootste shopping mall die ik in Australië gezien heb. Na heel wat winkels in en uit zijn we op zoek gegaan naar de auto. Helaas konden wij die niet vinden. We zijn de hele parkeergarage rond geweest voordat we eindelijk weer bij de auto waren, en de auto is knal oranje, niet te missen zou je denken. Daarna zijn we naar Bondi beach gereden. Helaas begon het daar te regenen en zijn we richting de blue mountains gereden. Vlak voor de blue mountains zijn we gaan kamperen, we hebben skipbo in de auto gespeeld en voor de verandering heb ik een keer gewonnen.
Dinsdag na een ontbijt te hebben gemaakt wilde we naar de blue mountains rijden. Helaas starte de auto niet. Tweede dag met de auto en meteen dit, jammer. Wegenwacht gebeld en zou 1,5 tot 2 uur duren. Nou dan maar Skipbo spelen in het zonnetje. Gelukkig was binnen 30 min de wegenwacht er. Daarna direct door naar de blue mountain. Zonder ook maar iets te hebben gelopen zagen we het fantastische uitzicht al. We wilde graag wat lopen en andere mooie plekken zien dus zijn een route gaan volgen. Na een half uurtje te hebben gelopen begon het te regen, daarna was ons uitzicht ook meteen verdwenen door de wolken. We zijn terug naar de auto gegaan en hebben gekeken of er nog andere mooie lookout punten in de buurt waren. Helaas niet en we zijn naar een Discover centrum gegaan. Daar kon je met een kabelbaan het dal in, maar was echt onwijs duur en met de regen hadden wij daar niet zo veel zin in. In de parkeer garage hebben we een lunch gemaakt en zijn daarna richting Canberra gereden. Canberra is de hoofdstad van Australië dus wel een bezoekje waard. We hebben bij een tankstation overnacht en in verband met de regen hebben we onder een rookhok ons eten gemaakt. Gelukkig was dat rookhok niet helemaal afgesloten en had het 3 muurtjes waardoor we precies uit de wind en regen zaten. Daarnaast kwam ook bijna niemand om te roken dus dat scheelt weer. Na een potje skipbo zijn we de auto ingegaan en hebben we een film gekeken.
Woensdag hebben we eerst een douche genomen bij het tankstation, in Australië kan dat gewoon. Daarna zijn we naar het tidbinbilla nationaal park gegaan, wat vlakbij Canberra ligt. Halverwege zijn we ergens gestopt omdat het een heel mooi uitzicht was. Helaas hebben we daar weinig van genoten want al snel bleek dat onze koelstof uit de auto lekte. Wegenwacht maar weer gebeld, en binnen 1 uur was hij er. Na wat testen te hebben gedaan kon hij niets vinden en radden hij ons aan om naar een garage te gaan om het daar beter te laten controleren. Daarnaast moeten we ook elke keer nadat we gestopt zijn het koelstof bij vullen. Wat hebben we toch ook een barrel van een auto gehuurd, verschrikkelijk. Toch zijn we naar het nationale park gegaan om wat te wandelen en wildlife te spotten. Ruud z'n eerste kangaroo gespot en ook 4 koala's. Daarnaast een vogelbekdier en wat andere waterdieren. Na de wandeling zijn we naar een camping gegaan. Daar wat eten gekookt en film gekeken voor het slapen gaan.
Donderdag ochtend zijn we vroeg naar Canberra vertrokken. We hebben het verhuurbedrijf gebeld en een afspraak gemaakt bij een garage in de stad. De auto daar ingeleverd en lopend naar een museum over oorlog gegaan. Via Wikipedia hebben we wat informatie gezocht over de oorlogen die Australie heeft gehad. Het museum was heel mooi, maar er stond weinig over de oorlog in het algemeen. Daarna zijn we terug gegaan naar de auto garage. Na wat bellen met het verhuursbedrijf hebben we eindelijk toestemming gekregen om de 2 dingen die gebroken waren te laten repareren. Nadat we de auto hebben opgehaald zijn we maar Wagga Wagga gereden en hebben we daar op een gratis camping geslapen.
Vrijdag in de ochtend zijn we maar de botanische tuin geweest waar ook een wildlife park aan zat. Het park vond ik weinig aan en ook Ruud was er niet van onder de in druk. Daarna hebben we onze weg vervolgd naar m'n oude au pair gezin. Omdat het nog vrij vroeg was en we daar niet al te vroeg aan wilde komen zijn we bij een andere dierentuin gestopt. Dit keer een hele leuk en in onze korte broek omdat het zonnetje heerlijk scheen. Met paard en wagen hebben we een rondleiding gekregen door het park en werden alle dieren gevoerd waardoor we ze ook echt goed zagen. Hoe de verzorger de tijgers te eten gaf, sta ik nog steeds versteld van. Gewoon met haar eigen hand. Na een tour van bijna 3 uur zijn we terug naar de auto gegaan en tegen 5 uur aangekomen bij de Molloy familie. Zo leuk om ze weer een keer te zien, en wat is baby Harry gegroeid zeg. De kinderen bleven mij maar Sharon noemen, omdat dit de au pair was die na mij kwam. Maar het was echt leuk om hun weer een keer te zien en fijn om binnen in een normaal bed te slapen en niet in de koude auto.
Zaterdag ochtend vertrokken we rond 8 uur naar griffith. Daar was een parade voor het 100 jarig bestaan van deze stad. Nadat dat afgelopen was zijn we richting het plaatsje Bright gegaan. Want we wilde graag een wandeling door de bergen maken. Omdat het een lange rit was hebben we in de buurt gekampeerd en een plan gemaakt voor de volgende dag.
Zondag zijn we naar mount Buffalo geweest, daar hebben we door de ruim 7km door de sneeuw gelopen. Ruud is helemaal tot aan de top gegaan ik ietsjes er onder. Na een warme chocomelk zijn we de great alpine road gaan rijden. Voor mount Buffalo hadden we sneeuwkettingen nodig omdat het verplicht is die bij je te hebben en dat voor een dag gehuurd. We hadden kunnen weten dat voor de great alphine road dit ook een vereiste was. Echter hebben we die weg totaal verkeerd ingeschat en zijn we gewoon doorgereden. 80 km door de besneeuwde bergen van Australië tot een hoogte van 1800meter. Dood eng was het. Met muziek als 'I will survive', 'is dit alles' en songteksten als "het is hier koud, het is hier donker" hebben we wat angst meegemaakt. Elke keer maar op de navigatie kijken hoe veel km nog en ondertussen werd het als maar donkerder. Aan de zijkant van de weg stonden bordjes met de tekst blijf aan de rechterkant van dit bord, nee naar links wil je ook liever niet kijken. Scherpe bochten en soms zo stijl omhoog, bang dat de auto het begeeft of dag we keihard naar beneden vallen. Uiteindelijk waren we zo opgelucht dat de 80 km voorbij waren, en Ruud heeft dit allemaal gereden! Opgelucht richting de camping was onze gedachten, totdat we een kangaroo aanreden. Geschreeuwd dat Ruud heeft, nadat de kangaroo tegen de zijkant van de auto was gesprongen is hij snel opgestaan en verdween weer net zo snel als hij gekomen was. Wij durfde allebei niet naar de auto te kijken en zijn doorgereden naar de camping. Bij een soort hotel met camping aangekomen zijn we onder een lantaarn geparkeerd en bleek de auto geen schade te hebben opgelopen. Wat hebben we een geluk gehad. Helaas was het hotel gesloten en zijn we verder moeten rijden. Gelukkig was er een paar km verder op een andere camping. Ruud wou niet meer rijden dus heb ik dat de laatste stukje gedaan. Na wat te hebben gegeten zijn we snel in slaap gevallen.
Ondanks de kou hebben we maandag goed geslapen. De indrukken van gister hebben onze flik moe gemaakt. De planning was om vandaag naar lake entrance te gaan en zo door te rijden naar Wilson promontory nationaal park. Maar eerst moeten we onze ruit krabben gezien het vannacht onder het vriespunt is geweest. Zonder een krabber maar met wat water is het ons gelukt en al snel waren we weer op pad. Geen enge wegen en hopelijk geen Kangaroos tegen de auto vandaag. Bij lake entrance aangekomen zijn we bij een bootclub gaan douchen.
Via een strand route zijn we naar Wilson prom gegaan. Bij een paar stranden zijn we nog gestopt maar echt geweldig vonden we het niet. Aangekomen op de camping hadden we fantastisch uitzicht, stoeltje opgezet en een drankje erbij. Toen maar naar de receptie gegaan om te betalen. Een heel aardige man vertelde ons dat als we wat wildlife wilde zien we met zonsondergang het beste naar het park kunnen gaan. Dus snel de auto ingestapt en naar het park gereden. Al snel zagen we Kangaroos, wombats en emu's. Heel rustig gereden zodat we van die beesten in het wild konden genieten. Want zodra ze ons zagen waren ze weg. Daarnaast was de zonsondergang super mooi! Terug naar de camping hebben we ook super traag gereden, maar met al dag wildlife daar, wilde ik het niet riskeren.
Dinsdag zijn we weer naar Wilson prom gegaan. De man van de receptie had ons vertelt welke wandelingen de moeite waren en daar hebben we natuurlijk naar geluisterd. Na ruim 1 uur waren we op de top van een berg en hadden we een fantastisch uitzicht. Daarna zijn we naar een stand gegaan wat ook de moeite was vond de man van de receptie. Maar het uitzicht van net was stukken mooier dan dat strand. Uiteindelijk zijn we doorgereden naar Phillip island, richting de pinguïn parade. Iets wat ik al gezien heb maar Ruud nog niet. Ondanks dat blijft het mooi om de pinguïns vanaf de zee zo het strand op zien lopen. Ondanks dat er een heel circus omheen is gebouwd blijft het iets natuurlijks en worden de pinguïns niet gedwongen om daar naartoe te gaan. Daarna hebben we op de camping als een stel bejaarde zitten rumikubben, echter kon ik dit niet winnen.
Woensdag ochtend zijn we naar het wildlife park op Phillip island geweest. Ik ben er al eerder geweest, maar het verveeld nooit om een kangaroo te voeren. Na het wildlife park zijn we richting Yarra nationaal park gegaan. Op internet stond er dat daar een paar mooie wandelingen waren, dus dat nog even doen voordat we maar Melbourne zouden gaan. We zijn naar een informatie centrum geweest en de mevrouw achter de balie gaf ons veel
folders over de omgeving. Na dat we in een cafeetje gepland hadden wat we de volgende dag zouden gaan doen, zijn we richting een gratis camping gegaan. Midden in het bos, hartstikke donker en met een smerige long-drop toilet stonden we dan. De auto durfde ik echt niet meer uit, veel te bang voor beesten. Na een potje skipbo zijn we dan ook maar gaan slapen.
Donderdag ochtend zijn we richting de eerste wandeling gegaan. Helaas was de route nergens te bekenen. Eerst een bord dat je daar links af moest voor de wandeling, waar we vervolgens voor een afgesloten stuk bos staan. Op naar een andere wandeling dan maar. Weer weinig aangegeven, maar toch gevonden. Nog geen honderd meter gelopen op het pad, komen we een bord tegen dat we niet verder mogen. De weg is afgesloten, Yarra nationaal park, niets aan. Toen zijn we maar door naar Melbourne gegaan. Onderweg begon ineens de auto een raar geluid te maken. Wij aan de zijkant van de weg gestopt en onder de auto gekeken, maar zagen niets. Toch maar doorgereden naar Melbourne omdat we geen zin hadden om weer de wegenwacht te bellen en weer tijd te verliezen door de auto. Ons plan was om de volgende dag vanuit Melbourne te bellen zodat we zelf de stad in zouden gaan. Aangekomen op de camping hebben we de bus naar de stad gepakt. Na wat rond te hebben gelopen zijn we tegen de avond terug naar de camping gegaan. Daar lekker gedoucht en wat filmpjes gekeken.
Vrijdag ochtend hebben we nog een keer zelf de auto nagekeken. Al snel zag Ruud dat er iets bij de voorwiel niet klopte en dat er een plaat bijna tegen het wiel aanhing. Die heeft hij terug geduwd en daarna zijn we naar brighton beach gereden. Dit strand staat bekend om de gekleurde strandhuisjes en heeft een mooi uitzicht op de stad. Daarna zijn we naar een Nederland café gereden. Eindelijk na ruim 9 maanden een patatje oorlog en een frikandel! Dat was even genieten zeg. Daarna zijn we naar een andere camping gereden. Deze was aan de andere kant van de stad en zag er wat beter uit. Aangekomen haalde Ruud direct de Vodka uit de koelkast. Het is was zijn laatste avond hier en we zouden gaan stappen in Melbourne. Omdat het pas 4 uur in de middag was hebben we de stad niet gehaald. Maar dat is een lang verhaal, voorlopig geen Vodka voor beide meer.
Na een goede nachtrust zijn we zaterdag ochtend de auto schoon gaan maken en hebben we zelf ook gedoucht. Rond 11 uur moesten we de auto inleveren, dus ma een ontbijtje in een shopping centrum zijn we naar het bedrijf heen gereden. Omdat Ruud de plaat bij het voorwiel teruggeduwd had hebben we daar geen problemen meer mee gehad en het bedrijf had gelukkig niets door. Of de auto ons was bevallen vroeg de mevrouw van het verhuurbedrijf, ik kijk Ruud aan en zeg, nee eigenlijk moet, vooral de problemen in het begin. Daarnaast zit er een stoel in de auto doe je zou moeten kunnen draaien. Uiteraard ging dat bij ons niet waardoor dat ding eigenlijk alleen maar in de weg zat. Nog maar te zwijgen over de plaat bij het voorwiel. Maar daar trok de vrouw zich niets van aan. Met haar checklist loopt ze naar de auto en checkt ze of alles klopt. Nadat het goedgekeurd is bestellen wij een uber en gaan we richting het hostel, die ik voor 2 nachten geboekt heb. Ruud had pas in de avond zijn vlucht dus we zijn nog even lekker de stad in geweest voor wat laatste souveniers. Daarna hebben we zijn koffer opgehaald en zijn we richting de luchthaven gegaan. Normaal heb ik nooit dat ik huil bij afscheid, dit keer wel. Als iemand helemaal vanuit Nederland je komt bezoeken in Australie, kan je dat echt wel je beste vriend noemen!
En nu, zit ik weer in Sydney. Over 12 uur gaat m'n vlucht naar Auckland. Na het 2 keer te hebben uitgesteld ga ik dan eindelijk!
Liefs Ilse
-
15 Augustus 2016 - 14:17
Ruud:
Je hebt er een mooi verhaaltje van gemaakt Ilse!
Wat hebben we toch allemaal meegemaakt de afgelopen 2 weken.
Nogmaals bedankt voor je gezelligheid en uiteraard als tour guide, haha!
Ga maar lekker genieten van Nieuw Zeeland en we spreken elkaar erna snel
Liefs Ruud! -
15 Augustus 2016 - 14:46
Loes:
Hey Ilse, wat een verhalen weer zo te lezen heb je erg genoten samen met Ruud. Ik wens je veel plezier in Nieuw Zeeland. Rn kijk uit naar je volgende verslag.
Xx Loes -
15 Augustus 2016 - 19:10
Truda:
Wat een prachtig verslag Ilse, en wat een spannende autorit!
Heel veel plezier in Nieuw Zeeland, we blijven je volgen !
Groetjes en een dikke kus! XX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley