West Australie part 3

Maandag ochtend, na een heerlijk nachtje zonder wakker gemaakt te worden door een ranger zijn we naar karijini nationaal park gereden. Dit park werd mij aangeraden, dus dan moet ik er maar heen. We hebben een paar dagen er voor uitgetrokken omdat er verschillende wandelingen zijn. We kwamen tegen de middag aan en zijn direct naar het informatie centrum gegaan. Na veel informatie zijn we boodschappen gaan halen voor de aankomende dagen. Voor het nationaal park moet je namelijk een entree betalen. Maar als je er voor meerdere dagen zou blijven, betaal je dit maar 1 keer. Zouden we wel boodschappen halen, moeten we weer terug en weer entree betalen. Als zuinige backpackers gaan we dit natuurlijk niet doen. Er waren 2 campings en wij hebben uiteraard de voordeligste gekozen. Daar ons tentje opgezet voor de komende dagen. Na Harro een paar keer te hebben ingemaakt met skipbo zijn we gaan slapen. Nee zo ging het niet, ik heb bijna alles verloren en kon het niet meer aan dus ben maar gaan slapen.

Dinsdag ochtend zijn we met de eerste wandeling van start gegaan. Een wandeling in Australië is niet zoals in Nederland, geen rechte weg of geasfalteerde wegen. Nee, we moesten rotsen over en smalle padjes langs, anders lagen we in het water met onze spullen. Voorzichtig over losliggende stenen lopen en oppassen dat je niet op een slang gaat staan. Bij deze wandeling kwamen we langs 3 mooie watervallen waar je in kon zwemmen. Ik heb alleen in het laatste meertje gezwommen, nadat Harro me had overgehaald en mij had verteld dat het echt niet gevaarlijk was. Ja, ik ben een schijtluis. Tijdens de wandeling zagen we mensen allemaal naar boven kijken. Dus wij dat ook doen en zagen daar allemaal vleermuizen hangen. Heel mooi gezicht natuurlijk om op klaarlichte dag die beesten in de boom zien hangen. Al snel kwamen we er achter dat de mensen niet naar de vleermuizen aan het kijken waren maar dat er een python in de boom naast de vleermuizen hing. De python had blijkbaar honger en heel traag verschoof hij richting de vleermuizen. Gaaf om te zien, maar tegelijkertijd ook dood eng. Het duurden echter zo lang dat we verder zijn gaan lopen. Terug op de camping was het heerlijk om de tent niet op te zetten, alles stond nog van gister. We besloten toch maar naar het dorp te gaan om daar even te douche en een ijsje te halen. We hadden namelijk vernomen dat je niet nog een keer entree moet betalen als je op de camping verbleef.

Woensdag ochtend zijn we van start gegaan met de 2de en zwaarste wandeling. Deze wandeling was namelijk een klasse 5, het hoogste, en was echt voor de ervaren wandelaar. Nou, dat ging nog een pittige wandeling worden dacht ik. 2 liter water in m'n rugtas, action cam en gaan met die banaan. Het eerste stuk was naar beneden lopen, redelijk eng vond ik, maar Harro ging er als een speer vandoor. Tegenliggers vertelde mij al dat dit het makkelijkste stuk was, dus dat beloofde wat. Na 10 minuten kwamen we aan bij het eerste stuk water. Netjes schoenen uit en op blote voet verder. Waarna we bij nog meer water kwamen. We liepen namelijk tussen 2 grote wanden. Op blote voeten lopen vond ik echter niets dus besloot ik met mijn schoenen door het water te gaan. Mijn backpack en broek daar achter gelaten en verder met alleen mijn actioncam ben ik verder gegaan. Het was zo gaaf en zo mooi, gewoon niet te beschrijven. Van de ene waterval kom je in de ander. Af en toe liepen we over de smalle wanden maar het meeste zwom ik door het water. Vlak voor de eindbestemming had je de spiderwalk. Een dunne doorgang waar je als Spider-Man doorheen moet en op het einde was een mooie waterval met een groot zwembad. Ik snapte waarom mij is aangeraden om naar karijini nationaal park te gaan. Wat een ervaring, zo fantastisch mooi en een zware wandeling? Absoluut niet, af en toe glad en je moet oppassen waar je sta of je gaat onderuit. Maar het is meer dan de moeite waard. Na de wandeling zijn we doorgegaan maar de oxer lookout. Vanaf daar had je een geweldig uitzicht. Na wat foto's gemaakt te hebben zijn we terug gegaan naar de camping. Terwijl ik bezig was met wat spullen op te ruimen reed er een auto langs met wat jongens erin. Zij zaten zo te kijken dat ik aan Harro vroeg of hij ze kenden. Nadat de ze uitgestapt waren herkende ik ze van de avond ik Coral bay. Hoe toevallig is het dat uitgerekend zij naast ons een camping plek hadden. Na hun weer ingemaakt te hebben met skipbo zijn we gaan slapen, nee hoor WEER verloren.

Donderdag ochtend hebben we onze spullen ingepakt en zijn we naar het dorp Tom price gereden. Daar ben ik gaan douche en kwamen we de 2 Duitse meiden van de pinetree walk tegen. Na met hun te hebben geklets zijn we weer terug het richting het zuiden gereden. Bij een camping zijn we gestopt voor een overnachting. Daar kwamen we een stel tegen die Harro eerder had gesproken de dag ervoor in Karijini nationaal park. Leuk dat je door het reizen mensen soms vaker tegen komt. De camping was bij de boer op het land, er liepen gewoon schapen en koeien tussen de tenten door en en wc en douche onder de sterren hemel. Bij de gezamenlijke keuken gekookt en zo aan de praat met andere backpackers een heerlijke avond dus.

Vrijdag ochtend zijn we weer naar Coral bay gegaan. Ik vond het snorkelen daar zo gaaf, dat ik nog wel een keer wou. De auto hoeven we pas de 26ste in te leveren in Perth wat inhoud dat we op de terugweg nog wat leuke dingen kunnen doen. Het duiken was weer fantastisch mooi tot er een kwal mijn bikinitop in zwom. Volgens Harro moest ik die plek maar insmeren met plas, no way dat ik dat doe. Dus de rest van de dag met pijn gezeten. In het park wat lunch gemaakt en daar kwamen weer mensen van de vorig avond tegen. Zij kwamen er ook bij zitten en zo hebben we de middag besteed. Ik ben bij een camping even gaan douche en toen hebben we Coral bay achter ons gelaten. We zijn naar een gratis camping gegaan waar we skipbo hebben gespeeld met een Duitse en Engelse, dit keer heb ik wel een keer gewonnen.

Zaterdag ochtend zijn we naar Carnarvon gereden. Een rustig stadje aan het water. Na daar wat rond te hebben gereden zijn we onze weg vervolgd richting Geraldton.
Bij een day use area hebben we even gedoucht, een koude dit keer en zijn we naar een gratis kampeerplaats gereden. Onderweg hadden we af en toe bereik met de radio, heel zeldzaam hier. Zodra we ook maar iets van muziek horen beginnen elke keer heerlijk mee te blèren, genieten dat.

Zondag ochtend had ik weer een schitterend uitzicht vanuit ons tentje. Omdat er helaas geen toilet waar we verbleven zijn we naar een day use area gegaan. Daarna zijn we naar een museum in Geraldton gegaan, die had veel informatie over de Batavia schip, die blijkbaar hier voor de kust gezonken is. In het dorp hebben we de was gedaan en zijn we naar de bioscoop gegaan. In de avond zijn we naar een gratis camping gegaan, eentje waar we al eerder zijn geweest. Direct aan het strand, een prachtig uitzicht weer. We hebben skipbo gespeeld met 2 Amerikaanse, 1 Canadees en een Nederlandse, geen kans van winnen helaas voor mij.