Banen jacht

Vorige week had ik nog de keuze tussen het ene baantje en het andere. Ik koos voor het Paintbal baantje. Blijkbaar was dat de verkeerde keuze, want dinsdag avond zat ik weer zonder werk. Ik had de baan kunnen houden, als ik naar Melbourne zou gaan. Waarom ben ik niet naar Melbourne gegaan hoor ik je denken. Nou heel simpel, het is nu winter in Australië. In Melbourne regent het 9 van de 10 keer en hier in Perth is winter nog niet zo erg met z'n 20 graden.

In de avond had ik 2 afspraken staan om voor een appartement te bezichtigen. Mooie appartementen met allebei een zwembad, maar gezien ik zonder baan zit wilde ik niet aan een contract vast laten zitten.

Verder had ik maandag een fiets gekocht, leek mij wel handig hier in de stad, helaas werd de fiets dinsdag alweer gejat.

Het gaat dus prima met mij hier, ondanks dat die paar dingen.

Vol goede moet ging ik weer op banenjacht. De eerste sollicitatie stond geplant op woensdag middag bij een marketing bedrijf. Gesprek verliep prima en ik werd uitgenodigd voor de 2de ronde. Helaas hadden ze nog niets verteld over het salaris dus daar was ik wel benieuwd naar. Verder heb ik woensdag op vele baantjes gesolliciteerd voor nanny, receptionist en serveerster.

Na het 2de gesprek op donderdag werd mij het eindelijk duidelijk dat het weer om een baantje ging op basis van commissie. Iets wat ik eigenlijk totaal niet wil. Terwijl ik terug richting het hostel loop krijg ik een email voor een sollicitatie, bij een bar dit keer. Snel de bus naar de bar gepakt. Daar aangekomen bleek het een vreemde eigenaar te zijn. Onderweg had ik al wat gegoogled over de bar en daarin stonden wat negatieve berichten over de onvriendelijke eigenaar. Terwijl ik aan de bar sta te praten met hem vraagt een man naast mij of hij ook zijn cv zou mogen sturen. Het antwoord van de eigenaar was kort en heel grof. Juist, voor z'n vent wil ik niet werken. Als hij al zo doet tegen klanten, hoe zal hij dan tegen personeel zijn? Daar wil ik niet achterkomen.

Vanuit de bar ben ik richting een familie in Perth gegaan, zij zoeken een nanny voor hun 6 maanden oude dochter Blake. Ondanks dat ik geen au pair werk meer wilde doen, leek het mij wel leuk voor dat gezin. Dit keer is het in de buitenwijk van de stad, maar 1 kindje en het huis ziet er schoon en opgeruimd uit. Het gesprek met de ouders gingen goed en ik zou de volgende dag van hun te horen krijgen of ze mij willen aannemen. Ze wilde eerst graag m'n vorige au pair familie bellen.

Vrijdag ochtend had ik eigenlijk een afspraak bij het marketing bedrijf, ze zouden meer over het product vertellen. Maar donderdag hadden ze al een korte demonstratie gegeven en het gaat om een schoonmaak product. Ik heb het maar afgezegd. Ik zag het niet zitten en ben voornamelijk bang dat ik niets verkoop en daardoor ook geen salaris krijg. Dus een luie ochtend voor mij, te laat uit bed voor het gratis ontbijt en alles op slakkentempo gedaan. Totdat ik een telefoontje van een restaurant kreeg of ik om 1 uur op trail wou komen. Uiteraard was dat geen probleem, totdat ik me realiseerde door dat slakken gedoe van mij dat het al 12.10 was. Snel mezelf opgefrist en als een gek naar het restaurant gegaan. Onderweg in de bus kwam ik iemand tegen die ik hand ontmoet bij het marketing bedrijf, ook hij heeft afgezegd vanwege de commissie. De trail bij het restaurant was van korte duur, 30 minuten later stond ik weer buiten. Onderweg naar het hostel kreeg ik een telefoontje en ze willen met graag als au pair, vanaf volgende week donderdag kan ik beginnen.

Stiekem ben ik nog wel opzoek naar iets beters, maar zolang ik dat niet voor donderdag vind zal ik als nanny aan de gang gaan.

Verder zijn we in het hostel waar ik verblijf echt wel close met iedereen. Iedereen kent iedereen hier en het is altijd wel sociaal. In de avond lekker een drankje doen en gezellig aanzitten of een filmpje kijken, het kan allemaal.

Tot zo ver mijn week.

Liefs Ilse